Opblaasbeelden zijn experimenten met lucht, plasticfolie en stofzuigers. Ik maakte ze van ± 1990 tot 2000.
Het eerste experiment was een opblaasbare tafel. Ik maakte de tafel van plastic verpakkingsmateriaal dat ik op straat vond. Ik knipte de lappen plastic, en niette ze in elkaar. 4 Poten en een tafelblad. Eén van de poten liet ik vanonder open en sloot die aan op de blaaskant van een stofzuiger. Ik zette hem aan. Dat ging gelijk helemaal mis. Door de luchtkracht scheurde de hele vorm uit elkaar. Bovendien bleken de ± 1000 nietjes die ik gebruikt had om de naden dicht te maken, met z’n allen veel te zwaar om de boel omhoog te krijgen.

werkschets voor opblaastafel
Experiment nummer 2 was een paard. Ik had professioneel plasticfolie op de rol gekocht en stikte alles volgens plan met de naaimachine aan elkaar. De poten van het paard sloot ik aan op 4 degelijke Nilfisk stofzuigers die ik ergens op de kop had getikt. Ik had uit voorzorg her en der ontluchtingsgaten in het paard geknipt, zodat de boel niet weer uit elkaar zou knallen als ik de stofzuigers aanzette. Bovendien had ik de stofzuigers op lichtdimmers aangesloten zodat ik de blaaskracht zachtjes kon opvoeren…..
Helaas! De 4 lichtdimmers smolten in rap tempo. Best eng.
Ik begreep dat ik professionele dimmers nodig had. Na enig zoeken in de Gouden Gids vond ik heuse motorendimmers.
Het paard, die ik Luctor et Emergo noemde, was het eerste luchtbeeld dat ik exposeerde. In galerie ‘DAAR’.

Een ‘drukdingetje’ was de inspiratie voor het paard. tekening: Dick Tuinder
Er volgden vele opblaasbeelden. Ik merkte dat ik met luchtkracht beweging in mijn beelden kon krijgen. Dat werd mijn specialiteit.

‘Melkmachine’